Made by Céline

Hazel, Ulle en Bodile zijn vandaag koffie drinken bij  Hoffia . Hoffia zet koffie in haar keukentje. Ben jij al op vakantie geweest? vraagt Ulle. Hoffia knikt, ja ik ben net een paar dagen thuis. Waar ben je heen geweest? vraagt Bodile. Ik ben naar Corridore Nudo in Italie geweest  zegt Hoffia. Dat lijkt mij een mooie plaats zegt Bodile. Heb jij nog leuke mensen ontmoet? vraagt Hazel. Hoffia knikt terwijl ze koffie zet.  Ik heb daar een leuke, aantrekkelijke man ontmoet.  Hij heet Pepijn. Oh! Vertel meer roepen de dames in koor. Ulle bromt binnensmonds,  hij houdt niet  van vakantieliefde.  Wel van lekker Italiaans eten. Hoffia verteld terwijl ze koffie inschenkt voor Bodile en Ulle. Hazel heeft al een kopje thee gekregen. Nou hij heet dus Pepijn en heeft de mooiste ogen die ik heb gezien. Hij is gespierd,  sport graag, maakt grapjes en is zeer attent. Hazel zucht, zo een man wil zij ook wel. Misschien ontmoet ik straks op vakantie ook wel een leuke man, denkt

Hazel en Bodile zitten in de tuin Céline te helpen met haar stippen borduurwerk. Waar is Ulle? vraagt Bodile. Ik weet het niet, zegt Hazel, hij ging vanochtend zoals elke ochtend even weg. Toen hij terug kwam, keek hij een beetje teleurgesteld. Maar even later was hij weer vrolijk. Zullen we gaan kijken waar hij is? vraagt Bodile. Dat vind Hazel een goed plan. Samen gaan ze naar binnen op zoek naar Ulle. Ze vinden Ulle bij de voordeur. Daar staat een schoen met een wortel. En Ulle zingt heel hard een Sinterklaasliedje. Oh nee hé, denkt Hazel, hij denkt nog steeds dat Sinterklaas in het land is. Bodile schud haar hoofd, arme lieve Ulle toch. Het duurt nog lang voordat Sinterklaas er is. Zullen we hem vertellen dat Sinterklaas er nog niet is? vraagt Bodile. Nee, zegt Hazel, hij wil het toch niet geloven. Stilletjes lopen Bodile en Hazel weer terug naar de tuin en genieten van het zonnetje.

Wat is er Hazel? vraag Bodile. Hazel verteld aan Bodile dat ze vergeetachtig is. Zij, die bijna niets vergeet en alles weet! Wat ben je dan vergeten? wil Bodile weten. Nou de  kaarten  die wij zo mooi hebben gemaakt, te versturen. Bodile kijkt op tafel, daar liggen inderdaad de kaarten nog die ze hebben gekleurd. Had iemand dan gereageerd op onze oproep? vroeg zij aan Hazel. Ja zei Hazel, die aardige mevrouw  Ooievaar  heeft een idee waar mijn kaart heen kan. Mevrouw Ooievaar uit het dierenbos? vraagt Ulle.  Daar heb ik een keer mee gedanst op een feestje. Hazel kijkt bedenkelijk. Was het nou mevrouw of juffrouw Ooievaar? Ze weet het niet meer... Bodile kijkt op de blog, het is juffrouw Ooievaar en haar voornaam is Anita. Ulle kijkt nu sip, jammer niet juffrouw Ooievaar uit het Dierenbos. Hazel vraagt aan Bodile of ze ziek is, want ze is zo vergeetachtig... Nee zegt Bodile, ik denk dat je aan vakantie toe bent. Het komt helemaal goed. H

Dit keer geen Hazel,  Ulle en Bodile  verhaaltje. Maar een paar mooie foto's van Naomi: Die likt graag aan een cold ijsje!

In 2012 werd ik  verliefd , op deze kussen:  Zo zag het na een maand eruit.   En zo op 4 maart 2014. Ik heb op 2 april 2014 geschreven dat het borduurwerk af is. Maar er is geen foto van genomen. Dus bij deze: Hij ligt nu 5 jaar gewoon als lap bij mijn hobby spullen. Te wachten op een verwerking.... Zielig hé?

Ik was heerlijk bezig met het borduren van Pardoes. Toen ik er achter kwam dat ik te weinig geel had voor de kraag en belletjes. Boven in mijn hobby kamer ging ik een kijkje nemen in  mijn grote voorraad DMC garen. Na een paar keer kijken, kwam ik de juiste geel tegen. Dat is fijn zeg! Gistermiddag en vanmiddag heb ik nog wat kunnen borduren. Soms wordt ik geholpen door Naomi. En dan nu , tromgeroffel, de laatste stand van zaken: Het stippen borduurwerk. Pardoes is er onderste boven van. En door een ringetje gehaald. 

Zondag mocht ik, Bodile mee uitwaaien op het eiland Koudenhoorn. Daar was ook een hele grote schommel. Ik probeerde hem uit. Oei hij is wel erg groot voor mij alleen. Ik weet niet of ik durf te schommelen. Help! Kom maar Bodile, ik ben bij je. Ach lieve Naomi, bij jou in handen voel ik mij veilig. Samen met Céline schommelen we gezellig! Nu durf ik wel alleen hoor. Duwen jullie mij? Hoger en hoger in de wolken, laat de zomer maar komen.

Bodile en Hazel zijn Ulle kwijt. Weet jij waar hij is? vraagt Bodile. Nee zegt Hazel, hij zat vanmiddag hier nog naast jou op het bankje. Bodile knikt, ze was even weggegaan om iets te pakken, en toen zat Ulle niet meer op het bankje. De dames gaan kijken. Ze roepen: Ulle, Ulle waar ben je? Maar ze horen niets. Opeens horen ze iets brommen. Hier ben ik zegt Ulle vanachter een gordijn. Wat ben je daar aan het doen? vraagt Bodile en ze gaat met haar hand naar het gordijn. Neeeee! roept Ulle heel erg hard. Maar het is al te laat. Het gordijn valt en de dames zien Ulle op het potje zitten. Ulle wordt een beetje rood, maar dan moet hij lachen. Ach, zo kunnen jullie zien welke kleur mijn plas heeft, zegt hij Hazel en Bodile kijken elkaar aan. Ehh? vraagt Hazel. Ja zegt Ulle, dat is toch het woord van vandaag : PLASSEN....? De dames moeten lachen. Nee Ulle , zegt Bodile, het gaat om andere plassen. Oh zegt Ulle een beetje beschaamd, hij wilde graag laten

In 2014 begon Hazel met haar blogs. Soort voorlopers op de poppendinsdag. Bodile woonde toen nog bij Haakjuffie en Ulle, was er ook nog niet. Hier zit Hazel op de tafel in de tuin.  Zij kijkt naar het vogelhuisje. Maar daar was niets te zien! Hazel was niet de enige die naar het vogelhuisje keek. Beauty de poes keek hier ook graag naar! Hoe het afliep? Lees het  hier  op Hazels blog. Inmiddels hebben we geen vogelhuisje meer... Misschien weer eentje bestellen via de vogelbescherming. Er staan nu veel meer planten in de tuin.  Je ziet in ieder geval die lelijke afvoer pijp niet meer... Vorige week schreef ik over mijn  Randje per week  project Ik vertelde dat ik mijn lap nog had...maar ik kan hem niet meer vinden. Dus moet ik hem hebben weggedaan, uit frustratie waarschijnlijk door die scheur... Elisabeth  reageerde op mijn blog dat zij nog Randjes had opgeslagen. Ik ben aan het twijfelen om na mijn andere borduurwerk:

Vorig week woensdag liet ik bovenstaande foto zien. Tot zo ver was ik met mijn Pardoes. En nu? Niet heel erg veel kruisjes erbij... ik had iets verkeerd geborduurd en dat moest ik het er uit halen. Ook niet veel zin en tijd gehad om te gaan borduren. Als ik een uurtje over heb, bijvoorbeeld op  werk , dan borduur ik hier aan. Ik vind het leuk om zo iets te doen, simpel, maar leuk.

Help! Help! horen Hazel, Ulle en Bodile roepen. Ze gaan gauw kijken wie er om hulp riep. Opeens komen zij deze vos tegen. Hazel en Bodile zijn een beetje bang voor de vos en schuilen achter Ulle. Wie ben jij ? vraagt Ulle. Ik ben Victor de Vos.  Ik hou van verse kip. Bodile komt langzaam achter Ulle vandaan, zij ziet dat de broekzak van Victor inmiddels vol zit met kleine kippetjes! Hazel komt ook kijken, zij ziet dat de kontzak van de vos ook vol zit met kleine kippetjes. Geef die kippen de vrijheid terug, zegt Ulle boos. Nee, lacht Victor, nooit! Opeens rollen de kleine kippen op de grond, ze rennen gauw naar Hazel, Ulle en Bodile. Wat is gebeurd?  De broek van de vos was zo vol met kippetjes, dat hij afzakte... Hahahaha, lachte Ulle Een vos verliest wel zijn broek, maar niet zijn streken!

Volle moed begon ik op 3 februari 2014  aan het  Randjes per week Op de bovenste foto's zie je het begin. Weer wat verder geborduurd. Het ging goed, todat er een  schuur in mijn stof kwam,  maar daarvoor had ik iets geniaals bedacht ( dacht ik ): een stofje over de krak heen naaien! Zo ziet de lap met de Randjes per Week eruit zonder  stof over de krak. Want uiteindelijk was die niet mooi... Dat was de laatste keer dat ik over de  Randjes per week blogte en borduurde. De lap heb ik nog, en ergens op een USB stick ook nog de patronen,  hoop ik. Wie weet pak ik dit weer eens op, maar dan op een andere lap! Ik merk dat ik het wel fijn vindt om een borduurproject te hebben waar je niet zo bij hoeft op te letten.