Pasen met Hazel, Ulle en Bodile.

 Hazel, Ulle en Bodile liepen een rondje rondom een plas in het bos.

Ze kwamen veel sprookjes bosbewoners tegen, want het was een mooie dag om te wandelen. 

Opeens zag Ulle iets liggen. Hij ging kijken wat het was. 

Ulle zag een ei liggen. Niet een ei van een kip of eend. Het was een blauwe ei!

Hoe zou die smaken? vroeg Ulle aan Hazel en Bodile.

Bodile keek naar het ei. Het was een ei die je niet hoefde te koken. 

Hazel keek het ei aandachtig. Hmm, zei ze, ik denk dat het ei lekker smaakt. Naar chocolade!

Ulle's ogen glinsterende van blijdschap, hij had wel zin in chocolade.

Hazel stelde voor om verder te lopen, misschien is het ei door iemand verloren. Ulle keek sip, hij lustte graag het ei.

Na een poosje zag Bodile iets liggen. 

Het was blauw! Zou het een ei zijn?

Bodile had ook een blauwe chocolade ei gevonden! 

Ze was nieuwsgierig wie deze mooie eieren is verloren. 

De vriendjes liepen verder. Ze kwamen bij een rots. Daar zag Hazel iets liggen. 

Ze liep er heen. 

Het was ook een blauwe ei! 

De vriendjes keken elkaar aan. Wie zou die eieren verloren hebben? 

Ze gingen even uitrusten op een trap. 

Samen bekeken ze de blauwe eieren. 

Er kwam een sprookjes bosbewoner langs en die zei tegen de vriendjes: Fijne Paasdagen! En ze liet ook een blauw ei zien. 

Hazel, Ulle en Bodile moesten heel hard lachen.  Ze waren helemaal vergeten dat het Pasen was. De eieren waren niet verloren, maar expres achter gelaten door de Paashaas. 

Ulle was blij dat hij zijn ei mocht opeten. Hij smulde ervan. 

Hazel en Bodile bewaarde hun ei totdat ze thuis waren en smikkelde het op bij een kopje thee. 

Fijne Paasdagen!