Dankbare Dinsdag: Dankbaar voor het OV

Vandaag is het dinsdag en ik ben nog steeds op dinsdag vrij.

Gisteren hebben we de verjaardag van Koning Willem-Alexander gevierd.
Hier in ons dorp was niet veel te beleven, vond ik. Een kermisje, waarvoor Naomi te klein is. Een dikke banden race voor de jeugd.
Geen vrijmarkt of braderie, dat is er volgende week dinsdag wel. Want in ons dorp is er een vrijmarkt voor de jeugd en een jaarmarkt in een winkelstraat op 5 mei, Bevrijdingsdag.
Wat heb ik dan wel gedaan? We hebben gewandeld door het dorp, want het was mooi weer, wat gegeten op een terrasje.
Toen we thuis kwamen, werd Naomi ziek. Ze had koorts, snotneus en spuugde haar flesje eruit.
Paniek in de tent! Als kersverse ouders hadden  we nog niet een ziek baby meegemaakt.
Gelukkig heb ik een lieve collega met 2 kinderen waarmee ik het goed kan vinden, op de What's App.
Adrie raadde me aan om Naomi een zetpil te geven en Luuf te smeren. En water tussen door laten drinken. Zetpillen hadden we in huis, want toen ze de eerste inentingen kreeg, raadde de consultatie bureau dat aan.
Luuf kende we niet, maar de buurvrouw wel. Gelukkig was gisteravond de koorts voorbij.
Ze ademt nu wat beter, heeft nog wel een snotneus, maar is vrolijk en lacht en praat.

Goed, vandaag is het dinsdag en elke dinsdag schrijven Marloes en Esther over dankbare dinsdag.
En ik heb me , omdat ook te doen.
Ik besloot vanmiddag om de bus te nemen  naar Katwijk. Winkels kijken, hapje eten en misschien uitwaaien aan zee. Met wie? Met Naomi natuurlijk! Manlief moet werken.
Hier staat Naomi te wachten op de bus naar Katwijk.

Dit is de bushalte in de nieuwe wijk. Wij wonen  in de huizen die je op de achtergrond ziet, zeg maar naast de bushalte-tijden bord ( of hoe noem je zo iets?).

Aangekomen op Katwijk, wat er weer mooi uitzag, nadat ze het zand hebben verhoogd op het strand, ging ik naar de Zeeman. Heb daar iets leuks voor Naomi gekocht ( kon het niet laten ) en een paar nieuwe frisse dingen voor de keuken ( theedoek, handdoek, pannenlappen en ovenhandschoen).

Wil ik afrekening, kan ik toch in mijn portemonnee mijn bankpas niet vinden!

Paniek..... Gelukkig had ik nog wat geld in mijn buidel. 

Buiten belde ik manlief, weet jij waar mijn pasje is? Ja zegt hij, die heb ik , omdat ik vanochtend verse broodjes heb gehaald. Je had zelf voorgesteld om te betalen. Alleen heb ik je bankpas niet terug in je portemonnee gedaan.... Maar ik kan nu niet weg van werk....

Er zat niets anders op, om  Katwijk te verlaten en naar het werk van manlief te gaan. In Leiden Zuidwest. 

Ik was en ben blij dat Nederland openbaar vervoer heeft. En dat ze rijden! Soms mopper ik wel op de bussen van Arriva, maar vandaag was ik blij. En ook dat de chauffeurs  geduldig waren, omdat ik nog niet zo handig ben met de kinderwagen in de bus.

Gelukkig heb ik mijn pinpas weer terug! Ik heb gewoon een rondje winkels gelopen op het plein waar manlief werkt. Fijn voor mijn pinpas, dat het weinig winkels waren.....

Ik ga zo lekker koken voor mezelf. Manlief werkt tot 22.00 uur vanavond. Kan ik lekker eten wat ik lekker vindt: Linguine met zeevruchten. Ik ben dol op vis en pasta. Manlief houdt niet zo van vis.

En daarna ga ik afwassen ( geen vaatwasser in huis ) en dan twijfel ik nog. Lekker boven borduren of lezen op de bank met een pot thee. Ik lees momenteel dit boek:

De fotograaf van Auschwitz. Een heel heftig maar mooi boek.

Wat zouden jullie er van vinden als ik af en toe een boek recensie op mijn blog zet. Ik moet er wel bij zeggen dat ik van oorlogsboeken, detectives en romans hou. Laat het me even weten, en wie weet komt er een recensie van dit boek op mijn blog.

Fijne avond iedereen!