Hazel, Ulle en Bodile : De schelp deel 2

 Boer Wouter glimlachte naar Hazel en kwam bij haar zitten.

Wouter bekeek de schelp aandachtig. Af en toe knikte hij en zei wat heel zachtjes, zodat Hazel het niet kon horen.

Wouter gaf de schelp  terug aan Hazel. 

Dit is een zeldzaam expemplaar zei hij tegen Hazel.

Er zijn er een maar paar van, van deze schelpen  zei Boer Wouter.

Hazel keek nogmaals naar de schelp 

Ik vind het een gewone schelp, niets iets speciaals zei Hazel tegen Wouter.

Wouter lachte en zei toen: deze schelp is een magische schelp.

Je kan er wensen mee laten uitkomen! 

 Hazel keek naar Boer Wouter en vroeg: echt waar? 

Dan weet ik wel een wens, iets met vrede!

 Treurig schudde Wouter zijn hoofd, helaas is deze schelp niet zo magisch dat hij dat kan. 

Hij kan kleine wensen vervullen, zoals een nieuwe jurk of een parel in een oester.

Hazel keek naar Wouter. Hoe wist hij dat zij aan een parel in een oester had gedacht?

Boer Wouter stond op: Deze schelp is heel bijzonder, ik ga weer naar huis, de koeien moeten gemolken worden.

Hazel knikte, ze begreep het.

Ze zwaaide met haar pootje naar Boer Wouter en keek toen naar de magische schelp.

Wouter, Wouter! riep Hazel en ze stond op.  Ze was iets vergeten te vragen. 

Hazel keek met haar ogen of ze de boer nog ergens zag. 

Maar nergens zag ze de zwarte muts van de boer.

Hazel ging weer zitten met magische schelp in haar pootjes.

Ze was vergeten te vragen of je ook een toverspreuk moest gebruiken om iets te wensen.