Dag 3: De vogels en de poes

 Op een namiddag had mijn man vogelvoer in de tuin gegooid. Ik zat in de tuin vanaf de bank te kijken naar wat er gebeurde.

Boven op het balkon zaten twee duiven te loeren naar het heerlijke eten.

Ook waren er musjes in de buurt, die wilden ook een graantje mee pikken.

Maar onder de wasgoed-tent, lag er iemand ook op de loer.

Ook al zou je het niet zeggen...

Het is Beauty de poes.

Er was een musje die het waagde,

maar Beauty maakte geluid en de mus

vloog weg.

Beauty ging even ergens anders liggen.

Een mus zag dat ze met de rug naar het voer lag,

hij probeerde wat te eten.

En waar er 1 mus is, 

volgende er meer. 

Beauty heeft niets in de gaten.

Of toch wel?

Deze duif zat op de grote parasol te loeren naar het heerlijke eten.

Ze zag dat de mussen smulden.

Zou ik er op wagen?

De duif van de parasol ging mee eten met de musjes.

Een andere duif wilde ook.

Kom ! riep de duif op de grond. Het is hier heerlijk.

Dat liet de duif zich niet een tweede keer zeggen.

Hij ging ook naar het voer. 

Keek wel met een schuin oog naar Beauty.

Beweegt de poes? Een beetje met haar poten.

Opeens hoorde een mus iets.

Ze draait zich om, riep een duif.

Gauw vlogen de vogels weg.

En Beauty:

Die had het voor het nakijken!

Of toch niet...

Beauty ging weer ergens anders liggen.

Zit ze zo eerste rang?

Er was een brutale mus, die waagde het erop.

Beauty zag haar wel, kijk maar naar haar oren.

Met zijn drieën durven we wel.

Huh? Waar zijn de lekkere hapjes nu?

Die zijn gevlogen, poes.

Je kan beter poezenvoer eten.....