Dag: 77 Een bijzonder hertje

Er was eens een hertje. Het hertje stond jaren lang bij een aardige oude man in de kamer. 

Het hertje zag dat de man vaak bezoek kreeg van zijn kinderen, kleinkinderen, schoonzus en zwager.

Maar hij zag ook dat de man verlangde naar zijn overleden vrouw. ,

Het hertje zag dat op een dag,  Here Jezus  de aardige oude man mee nam naar Zijn huis.

En dat de kinderen en kleinkinderen, schoonzus en zwager verdrietig waren, maar ook blij dat de man was opgenomen in het huis van de Vader.

Het hertje werd in een plastic zak gedaan, en na een jaar weer eruit gehaald. Hij vroeg zich af hoe het zou gaan met de kinderen en kleinkinderen van die aardige oude man. 

Hij hoorde dat ze vandaag met zijn allen bij het graf waren, en bloemen hebben neergelegd voor de man én de vrouw. 

En ze gingen lunchen op het strand van Katwijk.

Op de tafel stond een foto van de aardige oude man. Maar ook de trouwfoto van de aardige man en vrouw:

En het hertje zag dat het goed was. Hij hoorde ook dat de familie van de aardige man en vrouw, dit als traditie willen voort zetten. Het hertje was blij.

Maar het hertje wist niet waar hij zou gaan wonen? Weer terug in de zak, wilde hij niet. Hij wil weer dingen zien, zoals bij de oude aardige man.

Plotseling hoorde hij: kom maar hier wonen, wij hebben plek in het bos. Het waren Hazel, Ulle en Bodile die dat riepen.

Het hertje ging er naar toe, hij zag daar ook een ander hert, paddenstoelen en heel veel gezelligheid.

Ja hier hoor ik thuis dacht het hertje en hij was tevreden...

Ter nagedachtenis van Opa Piet.   27.09. 2020. 

Morgen steek ik een kaarsje voor hem aan..